pies podobny do bernardyna

Do największych ras psów zalicza się przede wszystkim molosy, takie jak: bullmastif; cane corso italiano; dog niemiecki; mastif neapolitański. Duże rasy psów to także owczarki i psy pasterskie, m.in.: berneński pies pasterski; owczarek kaukaski; bernardyn. zaginął mi pies mały podobny do jamnika dzisiaj w rynku Dębicy ktoś co prosiłabym o kontakt 796818457 Na trasie między Lidzbarkiem Warmińskim a Ornetą leży w rowie potrącony pies podobny do wilczura. Dokładnie na prostej w lesie za zakrętem przed wiaduktem na którym jest zwężenie a dalej jest miejscowość Krosno. Leży bliżej zakrętu. Widzieliśmy go wczoraj między 17 a 18 tą. Chcieliśmy go zabrać d ⚠️⚠️⚠️ "Pies podobny do labradora tylko grubsze futro biały i zerwana smycz czerwona bądź niebieska biega koło #Korczewa na jumbach (kocie łby) podchodzi do samochodów zdezorientowany. " 1 ogłoszenie Pies Bernardyn ⭐️ Zamość | Bernardyn to duży pies z grupy molosów, należący do zwierząt typu górskiego, często to pies pociągowy, ale i hodowany do towarzystwa i w gospodarstwach. Na naszym serwisie możesz sprawdzić psy ze swojego miasta Zamość. Przejrzyj ogłoszenia lokalne i wybierz Bernardyna do kupienia. Ten łagodny, wierny pies będzie przyjacielem rodziny Wie Kann Ich Ein Mann Kennenlernen. Bernardyn to olbrzym o łagodnym charakterze. Ze sławnym Barrym, któremu przypisuje się uratowanie ponad 40 osób spod lawin, dzisiejszy Bernardyn nie ma już wiele wspólnego. Jest zbyt ciężki i zbyt masywny, by nadawać się na psa lawinowego. U legendarnego olbrzyma zachowała się jednak do dziś wrodzona gotowość niesienia pomocy, przyjazne usposobienie i miłość do dzieci. Charakter Bernardyn ma serce tak wielkie, jak cała jego postura. Jego słynne przyjacielskie usposobienie oraz miłość do najmłodszych czynią go – pomimo jego wielkości – popularnym psem rodzinnym, odnajdującym się także w domach z małymi dziećmi. Jest spokojny i nieprędko daje się wyprowadzić z równowagi. Jest jednocześnie wrażliwy i bardzo potrzebuje bliskiego kontaktu ze swoją ludzką rodziną. Życie na łańcuchu przy budzie lub w klatce byłoby dla towarzyskiego Bernardyna prawdziwą męczarnią. Szuka on bowiem nieustannie bliskości przede wszystkim swojego właściciela, u którego boku wiernie stoi, ochraniając go. Niezawodność, czujność i (umiarkowany) zmysł obronny czynią z niego godnego zaufania psa stróżującego. Agresję okazuje bardzo rzadko, gdyż z reguły nie jest to po prostu konieczne z racji jego imponujących rozmiarów – kto chciałby się mierzyć z wyrośniętym Bernardynem? Jego siły nie można bagatelizować – Bernardyn jest chętny do zabawy i lubi pieszczoty, może z łatwością przewrócić małe dziecko, jeśli będzie chciał je do nich sprowokować. By skierować jego siłę na dobre tory, konieczny jest konsekwentny trening i odpowiednie wychowanie – w końcu Bernardyny znane są również ze swojej upartości. W rodzinie powinien zaznać poza nieodzownym wychowaniem przede wszystkim miłości i uwagi, wówczas okazuje się być posłusznym i wiernym kompanem. Wygląd Samce rasy Bernardyn osiągają wysokość w kłębie do 90 cm i wagę ciała do 80 kg, i tym samym należą do największych i najcięższych ras psów na świecie. Także suczki imponują swoimi rozmiarami – osiągają do 80 cm w kłębie. Masywna głowa, silna szyja i korpulentna sylwetka nadają tej rasie przykuwającego uwagę wyglądu, który niektórych może przyprawić o drżenie nóg – oczywiście jedynie do momentu, w którym ten łagodny olbrzym nie uzewnętrzni swojej przyjaznej natury. Dziś spotkać można Bernardyny zarówno długo-, jak i krótkowłose, które niegdyś występowały wyłącznie. Wariant długowłosy cechuje po prawdzie sierść średniej długości, jest ona gęsta i leży gładko przy ciele. W standardzie rasy zezwala się na lekkie falowanie sierści. Ten wariant się bardziej rozpowszechniony wśród właścicieli. Umaszczenie sierści jest białe z czerwonobrązowymi schematami w różnych odcieniach lub odwrotnie – czerwonobrązowe z bielą występującą na klatce piersiowej, na szyi, tworząc kryzę, na kufie, kończynach i końcu ogona. Pożądane są także symetryczne czarne plamy wokół oczu oraz czarne zabarwienie uszu. © Grigorita Ko / Historia Historia rasy Bernardyn ściśle związana jest ze schroniskiem położonym w Wielkiej Przełęczy św. Bernarda na granicy Włoch i Szwajcarii. Według legendy schronisko to założył około roku 980 święty zakonnik augustianin Bernard z Menthon. Przełęcz św. Bernarda, wówczas nazywana Mont Joux, była częścią ważnego szlaku handlowego i drogą pielgrzymek. Od XVII wieku żyjący tam mnisi hodowali te dużych rozmiarów psy stróżujące i ratownicze górskie. Bernardyny znane były przede wszystkim jako psy lawinowe, które ratowały prawdopodobnie życie mnóstwa osób. Ogólnoświatową sławę rasa ta zyskała za sprawą do dziś owianego legendą Barry’ego, który w schronisku św. Bernarda żył w latach 1800-1812. Według legendy Barry uratował życie czterdziestu zasypanym przez lawinę osobom. Historia o tym, jak Barry budził małego chłopca, liżąc go po twarzy, dzięki czemu chłopiec był w stanie usiąść na jego grzbiecie, a potem zaniósł go do schroniska, jest wprawdzie niepotwierdzona, ale zapewniła rasie sławę na skalę światową. Tak samo niepewne, jak historia o Barrym, jest pochodzenie rasy Bernardyn. Niektórzy kynolodzy widzą przodków tej rasy w rzymskich molosach, które przed dwoma tysiącami lat dotarły do Alp z legionami Cezara; inni wierzą w pokrewieństwo z azjatyckim Mastifem tybetańskim. Żadnej z teorii nie przypisuje się stuprocentowej pewności – nie do zaprzeczenia jest jednak pokrewieństwo Bernardyna z innymi rasami dogowatymi. Pewne jest, że te niegdyś niezastąpione psy lawinowe, dziś nie wykazują już wielu podobieństw do dawnego typu rasy. Dawniej krótkowłose i znacznie bardziej zwinne psy z przełęczy św. Bernarda swoją dzisiejszą masę i długie włosie zyskały najprawdopodobniej w połowie XIX wieku, kiedy to po raz pierwszy zostały skrzyżowane z Nowofundlandami. Bernardyny przestały mieć wówczas zastosowanie jako psy użytkowe i zaczęły być sprzedawane jako luksusowe psy rodzinne. Dziś ten szwajcarski pies narodowy jest w pierwszej linii właśnie psem rodzinnym lub w pojedynczych przypadkach stróżującym. © Евгения Шихалеева / Hodowla i zdrowie Do 2005 roku w schronisku na Wielkiej Przełęczy św. Bernarda hodowane były psy rasy Bernardyn. Dziś hodowlę prowadzi dalej szwajcarska fundacja „Barry du Grand-St-Bernard“. Kiedy w połowie XIX wieku rozpoczęto planowaną hodowlę i wielu miłośników Bernardynów rozpoczęło własną działalność z tym związaną, koncentrowano się jeszcze na typie krótkowłosym. Za twórcę współczesnej hodowli Bernardynów uważa się Heinricha Schumachera z Hollingen nad Bernem. W 1867 roku jego krótkowłosi podopieczni o imionach Sultan i Favorite zostali odznaczeni złotymi medalami na paryskiej wystawie psów. Jednak gdy niedługo po tym coraz więcej młodych hodowców stawiało na typ długowłosy o masywniejszej posturze, Schumacher musiał porzucić swoje starania hodowlane, gdyż odwiedzający wystawy oraz interesujący się kupnem preferowali nowy typ o ciężkiej, kanciastej czaszce i długiej sierści. Standard rasy, do którego przestrzegania zobowiązani są wszyscy hodowcy należący do klubów podległych FCI, zezwala zarówno na wariant długo-, jak i krótkowłosy. Dzięki sprawnej współpracy licznych klubów rasy, należących do FCI, udało się do tej pory wykształcić z Bernardynów zdrowe i wytrzymałe psy. Wprawdzie zdarza się występowanie chorób genetycznych, takich jak na przykład dysplazja stawu biodrowego, na którą cierpią zwłaszcza duże psy właśnie, jednak nie tak często, jak niegdyś. Długość życia Bernardynów wynosi zwykle jednak poniżej 10 lat. U Bernardynów stwierdzane są przede wszystkim problemy z oczami, torbiele ślinowe, cukrzyca, skręt żołądka i rak kości. By uniknąć tych problemów zdrowotnych, należy kupować szczenięta zawsze od profesjonalnego hodowcy, który jest w stanie przedstawić na papierze stan zdrowia wszystkich zwierząt dopuszczanych do hodowli. Ponieważ wymagane szczepienia i badania związane są z niemałymi kosztami dla hodowcy, za zdrowe szczenię Bernardyna z całą potrzebną dokumentacją zapłaci się od 2700 zł. Pożywienie dla Bernardyna Wraz z zakupem zdrowego pieska nie kończą się starania o utrzymanie jego zdrowia. W rękach właściciela pozostaje zadanie, by szczenię wyrosło na zdrowego i zwinnego dorosłego psa. Decydującą rolę odgrywa w tej kwestii wybór odpowiedniego pożywienia. Na pytanie o najlepszą karmę dla Bernardyna nie ma uniwersalnej odpowiedzi – wybór karmy zależy od wielu czynników, takich jak wiek psa, stan jego zdrowia, waga czy poziom aktywności fizycznej. O pomoc w planowaniu diety swojego pupila możesz poprosić hodowcę lub zaufanego weterynarza. Ogólnie rzecz ujmując, karma dla Bernardyna powinna być wyważona, a więc zawierać białka, tłuszcze i węglowodany w odpowiednich proporcjach. Ponadto powinna dostarczać psu wystarczającą ilość elementów śladowych oraz witamin. Przyjęto, że dieta psa powinna składać się w 70% z mięsa, w 20% owoców i warzyw oraz w maksymalnie 10% ze zbóż. Jest to jednak zasada bardzo ogólna. O tym, czy karma ma być mokra, sucha czy świeża, zależy nie tyle od smaków pupila, ile od preferencji właściciela, który musi przecież uwzględnić zakup czy przygotowywanie posiłków dla psa w rytmie dnia – tym bardziej, że porcje posiłków dla Bernardyna nie należą do najmniejszych. Staraj się jednak nie przesadzać w drugą stronę z porcjowaniem posiłków! Wciąż zbyt wiele psów tej rasy cierpi z powodu nadwagi. Zrezygnuj z podawania Bernardynowi zbyt dużej ilości smakołyków, nie karm psa więcej niż 2–3 razy dziennie. Z uwagi na pojawiające się u Bernardynów skręty żołądka, pilnuj także, by pupil zażywał po posiłku chwili odpoczynku. Odkryj nasz asortyment karm dla dużych i olbrzymich psów w sklepie dla psa zooplus! © Elina I / Utrzymanie i pielęgnacja Wydaje się rzeczą oczywistą, że pies wielkości Bernardyna powinien trzymany być wyłącznie w domu, oferującym duży ogród z możliwością poruszania się dla psa. Bernardyn zdecydowanie nie jest materiałem na mieszkańca bloku. Ten przyjacielski olbrzym potrzebuje bliskości swojej ludzkiej rodziny, nie powinien być trzymany w klatce czy na łańcuchu. Należy wziąć pod uwagę fakt, że Bernardyny produkują dużą ilość śliny – plamy na spodniach, fotelach czy dywanie po prostu należą do codziennego życia z psem tej rasy. Bernardynom nie sprzyja częste wychodzenie po schodach oraz śliskie powierzchnie, na których pies może się poślizgnąć – w trosce o stawy i mięśnie pupila należy takich przestrzeni unikać. Dużej potrzeby biegania i szaleństw Bernardyny raczej nie wykazują. Także sporty dla psów są dla tych ciężkich psów z reguły nieodpowiednie. Jednak Bernardyny mimo wszystko wykazują potrzebę przebywania i ruchu na łonie na łonie natury – dłuższe spacery z właścicielem należą do zadań koniecznych. Ważne jest, by przyzwyczajać Bernardyna od szczenięcia do chodzenia na smyczy oraz uczyć go prawidłowego zachowania konsekwentnie, ale i z miłością. Inaczej może się zdarzyć, że mający tendencję do bycia upartym Bernardyn będzie wyprowadzać na smyczy pana, nie odwrotnie. Kwestia pielęgnacji jest w przypadku długowłosego Bernardyna dosyć wymagająca. Nieodzowne jest regularne szczotkowanie oraz kontrolowanie stanu oczu w celu wczesnego rozpoznania i ewentualnego przeciwdziałania ich chorobom, będących częstym problemem u Bernardynów. Dla tych miłośników psów, którzy posiadają bardzo dużo miejsca, sporo czasu oraz niemniej pieniędzy (utrzymanie psa takich rozmiarów nie należy do rzeczy tanich), Bernardyn z całą pewnością będzie niewiarygodnie wiernym, przyjacielskim i oddanym kompanem, który niejednokrotnie zaskoczy właściciela swoją wrażliwością, entuzjazmem i empatią. Duże psy to duży obowiązek. Potrzebują przestrzeni i długich spacerów. To zwierzęta, które są silne, energiczne, wierne i bardzo wytrzymałe. Rasy dużych psów, które uwielbiają aktywnie spędzać czas, to np. labrador, bernardyn, aidi, dog niemiecki czy mastif angielski. Duże psy to duży obowiązek. Potrzebują przestrzeni i długich spacerów. To zwierzęta, które są silne, energiczne, wierne i bardzo wytrzymałe. Rasy dużych psów, które uwielbiają aktywnie spędzać czas, to np. labrador, bernardyn, aidi, dog niemiecki czy mastif angielski. Wśród ras dużych, znajdziemy psy obronne, stróżujące, pasterskie, sportowe, myśliwskie, ratownicze, służbowe oraz te, które doskonale sprawdzają się jako pomocnicy i asystenci osób niepełnosprawnych. Kasia gotuje z jajka faszerowane 1. Aidi (inne nazwy tej rasy to: pies z atlasu, chien de l'atlas, atlas sheepdog, atlas mountain hound, atlas dog). Masa ciała: 25 – 35 kg Wysokość: 50 – 65 cm Aidi ma półdługą sierść, tworzącą coś na kształt lwiej grzywy w okolicy szyi i gardła. Ta piękna i gęsta szata chroni go zarówno przed wysokimi, jak i bardzo niskimi temperaturami. Aidi ma bardzo różnorodne umaszczenie, które może przybierać barwy jednolite i bardzo jasne (piaskowa, biała, biało-płowa) lub łaciate, najczęściej biało-czarne. Ma puchaty, długi i lekko zakręcony ogon i mięciutkie, oklapnięte uszy. Aidi jest niezwykle czujny i nieufny. Ma silny instynkt obronny, dlatego idealnie sprawdza się jako pies pasterski i stróżujący. To pies mało tolerancyjny w stosunku do obcych. Jest bardzo inteligentny, ruchliwy, energiczny i silny. 2. Bernardyn Masa ciała: 55 – ponad 100 kg Wysokość: 60 – 90 cm Bernardyn ma bardzo muskularną i silną sylwetkę, co dodatkowo podkreśla jego imponujący wzrost. Dzięki temu doskonale sprawdza się w roli ratownika i stróża. Najczęściej spotykane umaszczenie bernardyna to duże rudo-brązowe łaty na białym tle. Przy pysku sierść przybiera intensywniejsze odcienie powodując, że czasem jest on czarny. Rasa ta dzieli się na dwa rodzaje: krótko i długowłosy. Bez względu na odmianę jest to pies bardzo radosny i skory do zabawy (bez względu na wiek). Odpowiednio wychowany i ułożony bernardyn to bardzo posłuszny i wierny towarzysz. Ponadto jest przyjacielski, inteligentny, czujny, szybko się uczy, ale bywa również nieufny, szczególnie wobec obcych. 3. Labrador retriever Masa ciała: 25 – 30 kg Wysokość: 54 – 60 cm Labrador ma dużą, idealną do głaskania głowę, oklapnięte, miękkie uszy i długi, łukowato zakrzywiony do góry ogon. Jego średniej długości, miękka sierść najczęściej ma kolor biszkoptowy lub czarny. Najrzadziej spotykane retrievery, to te koloru ciemno-brązowego. Bywa łakomy, przez co ma dużą skłonność do nadwagi, szczególnie gdy ma mało ruchu. Bardzo charakterystyczną cechą tej rasy psa, jest jego odporna na wodę szata. Duża ilość łoju pokrywającego sierść czyni ją nieprzemakalną. Ten wytrzymały pies, znakomicie sprawdza się w różnego typu pracach, takich jak np. ratownictwo i asysta osób niepełnosprawnych. Jest żywiołowy, lubi się bawić, doskonale aportuje. Labrador retriever to idealny zwierzak dla dzieci, ponieważ wykazuje bardzo dużo cierpliwości w kontaktach z nimi. Częstymi schorzeniami występującymi u dużych i bardzo dużych ras, są różnego typu schorzenia i zwyrodnienia stawów. W związku z tym trzeba dbać, by pies miał dużo ruchu, nie był przekarmiany i otyły. Twój kot nie wychodzi z domu? Koniecznie zobacz, jak wybrać i ulokować w domu kuwetę dla kota. Nosówka u psa to groźna choroba. Poznaj przyczyny, objawy i leczenie nosówki u psa. Wiesz, że z kotem można spacerować podobnie jak z psem? Sprawdź, jak wybrać szelki dla kota. Porównanie Św. Bernard kontra Dog Niemiecki dla twojego następnego zwierzaka rodzinnego? Obie te majestatyczne rasy są częścią Giant Breed Club. W tym przewodniku porównującym rasy omówimy, która rasa jest lepsza dla Twojej rodziny, i po drodze podamy kilka obie te rasy są całkiem podobny , oni też mają mnóstwo różnic . Od ich osobowości po ich potrzeby związane z ćwiczeniami i pielęgnacją, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, co otrzymujesz, zanim przyjmiesz jakąkolwiek rasę do swojego domu. zabawki pomorskie Chociaż obie rasy mogą być doskonałymi towarzyszami rodzinnymi i psami stróżującymi, każda rasa ma trochę więcej do zaoferowania w porównaniu z innymi , w zależności od Twoich celów. W tym artykule przedstawimy Ci wszystkie delikatne olbrzymy 101, których potrzebujesz. Przejdźmy od razu do tego porównania psów!Porównanie rasświęty Bernard Wzrost 26-30 cali Waga 120-180 funtów Temperament Zabawny, uroczy, dociekliwy Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 8-10 lat Cena £ 1500$Dog Niemiecki Wzrost 28-32 cale Waga 110-180 funtów Temperament Przyjazny, cierpliwy, niezawodny Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 7-10 lat Cena £ 1500 USD i więcejZawartość jedenPorównanie ras dwaHistoria rasy 3Wygląd zewnętrzny 4Temperament 5Ćwiczenie 6Trening 7Zdrowie 8Odżywianie 9Pielęgnacja 10Cena £ jedenaścieKońcowe przemyślenia Historia rasyNajlepszym miejscem do rozpoczęcia badań jest na samym początku . Tam dowiesz się, dlaczego powstały ich rasy i do czego służyły. Może to być zaskoczeniem, ale jest to jeden z najlepszych wskaźników tego, jacy mogą być jako zwierzęta domowe. BernardBernardyny są wspaniałymi zwierzętami domowymi i psami stróżami. Uważa się, że przodkowie św. Bernarda rozpoczęli swoją podróż w 1050 roku. Na szczytach Alp, w Szwajcarii. Tam mnisi zakładają hospicjum, aby pomagać krnąbrnym podróżnikom. Przez kilkadziesiąt lat mnisi doskonalili rasę i stworzyli idealnego psa górskiego. On przeszukiwał góry w poszukiwaniu zagubionych i rannych podróżników i odniósł je z miłość do ludzi sprawiła, że ​​podczas swojego pobytu tam uratował życie prawie 2000 mężczyzn. Jego opiekuńcza osobowość umożliwiła mu niedawną pracę jako pies terapeutyczny. Kontynuuje również swoją pracę w poszukiwaniach i na ironię, w 2020 roku św. Bernard dostrzegł odwrócenie ról i znalazła się osamotniona na szczycie góry w Zjednoczonym Królestwie. Uratował ją zespół 16 mężczyzn. Ze względu na ich rozmiar, wielu właścicieli gigantycznych ras uważa bernardyna za swój pierwszy wybór dla rasy gigantycznej. Są również powszechnie w porównaniu z Mastifem Angielskim oraz w porównaniu z Berneńskim Psem Pasterskim przez wielu niedoszłych właścicieli NiemieckiDog niemiecki to jeden z najpopularniejszych psów ras niemiecki, znany również jako Mastif Niemiecki , jest drugim najwyższym psem w psim królestwie. Jeśli zastanawiasz się, kto jest pierwszym, to Wilczarz Irlandzki . Dog niemiecki, którego znamy i kochamy dzisiaj, jest znacznie mniejszy niż jego przodkowie. Były większe i polował na dzika i jelenia dla ich szlachetnych panów. Były umięśnione i super 16tenwieku, hodowano je mniejsze i smuklejsze, aby mogły być adoptowany jako zwierzęta domowe . Tak piękny i uroczy, był ubrany w klejnoty i stał się psem kameralnym dla zamożnych rodzin. Może i jest duży, ale jest przerażającym kotem. A słynna kreskówka Scooby-Doo bardzo dobrze oddaje jego wrażliwą i głupkowatą stronę. Ze względu na ich rozmiar i podobny wygląd, nie jest niczym niezwykłym, że Duńczyk jest w porównaniu z Mastifem Angielskim lub inne rasy zewnętrznyTe dwie rasy bardzo różnią się od i dog niemiecki są łatwo rozpoznawalny . Oprócz tego, że są klasyfikowane jako gigantyczne rasy psów, nie są bardzo podobne z wyglądu. Bernardyn ma wiele odmian tradycyjnych szwajcarskich kolorów psów: czarny, biały i podpalany. Dog niemiecki ma siedem oficjalnie uznanych kolorów: czarny, niebieski, płowy, pręgowany, arlekin, płaszczowy i Bernardyni mają na ogół krótszy płaszcz, a płaszcz bernardynów jest zwykle średniej długości lub znacznie dłuższy i bardziej puszysty . Jeśli chodzi o ich wagę, są bardzo podobne. Bernardyn waży od 120 do 180 funtów, w porównaniu z dogiem niemieckim, który waży od 110 do 175 funtów. Bernardyn jest średnio dwa cale krótsze niż dog niemiecki. Obaj mają obwisłe policzki, ale królem policzków jest tu św. Bernard. Obie rasy dużo ślinią się, więc dobrze jest mieć pod ręką ślinotok, aby ułatwić mają dużą głowę, doga jest dłuższa niż szersza, i odwrotnie z bernardynem. Oboje mają też ogromne łapy, pasujące do ich gigantycznych ciał. Ich kształt jest jednak biegun przeciwny . Bernardyn ma również duży tyłek i jest dość masywny z całym tym dodatkowym futerkiem. Dog niemiecki jest muskularny, ale znacznie szczuplejszy niż te gigantyczne szczenięta mają podobne osobowości i temperamenty. Te dwie naprawdę są łagodnymi gigantami gigantycznych ras. Super kochający z rodziną nigdy nie są szczęśliwsi niż wtedy, gdy odpoczywają z plecakiem na sofie przytuleni. Oboje zapomną swojego rozmiaru i pomyślą, że są psami na kolanach, jeśli oznacza to lepsze również kochającymi zabawę klaunami, gdy są gry, w które można grać. Różnica między nimi polega na tym, że Bernardyn szybko się męczy, decydując się na bycie widzem. Natomiast dog niemiecki zostanie do końca gry. Dog niemiecki jest więcej klauna niż Bernard i niezdarnie zderza się z przedmiotami i przewraca je, jeśli jest zbyt podekscytowany. Świetnie radzą sobie z dziećmi i zaskakująco łagodnie przy mniejszych Bernard żyje po to, by ratować ludzi, więc chętnie zaprzyjaźnij się z kimkolwiek . Tak naprawdę nie szczekają i nie mają popędu do pogoni za zwierzętami. Więc jeśli szukasz dobrego psa stróżującego, Bernard to nie to. Dog niemiecki jest równie przyjazny z nieznajomymi, ponieważ oznacza więcej przyjaciół do zabawy. Dog niemiecki jest szczekaczem, co czyni go doskonałym środkiem odstraszającym dla potencjalnych rasy są dość wyluzowane, jeśli chodzi o inne zwierzęta. Będą żyć i pozwalać żyć tak długo, jak rodzina będzie szczęśliwa. Będą trzymać się żyłki i nie będą sprawiać problemów innym zwierzętom domowym, takim jak koty i inne psy. W przeciwieństwie do wielu innych byłych psów myśliwskich, dog niemiecki nie ma popędu do dużej zdobyczy nie więcej. ĆwiczenieObie rasy Giant wymagają co najmniej 45 minut aktywności każdego Duńczyk, ani Bernard nie potrzebują dużej ilości ruchu. Będąc dużymi psami, nie zaleca się wykonywania intensywnych ćwiczeń. Są podatne na problemy ze stawami z powodu ich wagi, jeśli są nadmiernie ćwiczone. Dog niemiecki będzie potrzebował od 45 do 60 minut ćwiczeń każdego dnia. Św. Bernard wymaga nieco mniejszej aktywności co najmniej od 30 do 45 rasy są dość częściowy do drzemki także. Oboje dużo śpią, zwłaszcza jako szczenięta. To pozwala rosnąć ich gigantycznym ciałomW zależności od stylu życia, który wybierzesz, może to decydować o tym, którą rasę wybierzesz. Niektórzy mylą się, myśląc, że bernardyn może godzinami chodzić na wędrówki jako ratowniczy pies górski. Po prostu tak nie jest i to samo można powiedzieć o dogu. Łagodny, a nie dziki jest kluczem, jeśli chodzi o tych dzikiego vs orijen TreningObie rasy są niezależne i będą wymagały konsekwentnego treningu,Bernardyn jest psem inteligentnym, który pragnie zadowolić swojego pana. Chociaż może mieć dziwny uparty lub leniwy dzień (czy nie wszyscy?), generalnie jest bardzo wyszkolony pies . Jego miłość do ludzkości sprawiła, że ​​jest dobrze wytresowanym psem. Dog niemiecki jest inteligentny, ale bardziej interesuje go głupota niż jeśli potrafisz zamienić trening Doga w grę, na pewno go oczarujesz. I podobnie jak bernardyn, oboje łatwo rozkoszują się smakołykiem w dłoni. Skupiają się na jedzeniu, więc pamiętaj, aby przynieść przekąski Scooby. Jest to znane jako pozytywny trening wzmacniający i jest to najskuteczniejsza metoda szkolenia do szkolenia każdego psa jest wczesne rozpoczęcie szkolenia, zarówno z trening posłuszeństwa i towarzysko z innymi szczeniakami i ludźmi. W ten sposób uczą się akceptowalnych zachowań społecznych i nie stają się gigantycznym bólem w tyłku. To świetny pomysł, aby trenować obu tych facetów na smyczy, ponieważ mogą być zbyt trudne do zniesienia, jeśli nie rasy historycznie miały krótszą żywotność ze względu na ich rasy są gigantycznymi psami i jako takie są oba mają krótszą żywotność niż inne rasy psów. Bernardyn może żyć średnio o rok dłużej niż dog niemiecki. Kluczem do dobrego zdrowia u tych osób w przyspieszonym wieku jest odpowiednia równowaga pomiędzy wysokiej jakości pożywieniem i odpowiednią ilością ćwiczeń. Oboje szybko przybiorą na wadze, jeśli są przekarmione i niedostatecznie do podnoszenia psa Oboje mają skłonność do dysplazja stawów biodrowych i łokciowych . Jeśli jako szczenię wiązali się zbyt wcześnie lub zbyt szybko rosną, może to zaostrzyć problemy z biodrami i stawami. Dlatego powinieneś starać się, aby ich ćwiczenia były łagodne, a nie dzikie. Tutaj również może pomóc odpowiednie powinni zostać przebadani pod kątem stan oczu , w szczególności zaćma, postępujący zanik siatkówki i entropia. A także problemy kardiologiczne, takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa. Jeśli chodzi o ich zdrowie, ważne jest, aby być na bieżąco z kontrolami rasy są drogie w karmieniu ze względu na ilość spożywanego obie rasy zjedzą mniej więcej tę samą ilość. Święci Bernardowie skonsumują o cztery do ośmiu filiżanek jedzenia dziennie , oraz Dogi jedzą? o cztery do sześciu filiżanek dziennie , w zależności od ich wielkości. Oboje mają skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest, aby przeczytać instrukcje na opakowaniu i nie przekarmiać ich. Niepotrzebna waga spowoduje poważne problemy ze stawami, układem sercowym i doprowadzi do innych jedzą więcej niż przeciętny pies, potrzebują również wysokiej jakości karmy, a także ilości. Oba będą potrzebować wysokiej jakości krokieta co zapewnia im dobrze zbilansowaną dietę. Ich krokiety powinny być również specjalnie oznakowane jako karma dla psów dużych ras. Te krokiety będą zawierały optymalne składniki odżywcze, aby kontrolować ich szybki wzrost kości jako gigantyczne rasy psów, są obaj mają skłonność do wzdęć . Więc jeśli masz zamiar powitać któregoś z tych facetów w swoim życiu, musisz to zbadać i być w stanie rozpoznać objawy. Jest to stan zagrażający życiu i wymaga natychmiastowego leczenia. Rozdęcie jest zabójca numer jeden dogów , więc musisz się z nim szczególnie Bernards mają więcej potrzebujących wymagań pielęgnacyjnych obu rutyny pielęgnacyjne są podyktowane rodzajem i długością sierści . Bernardyn może mieć zarówno krótką, jak i długowłosą sierść. Jeśli ma dłuższą sierść, będzie potrzebował dwóch lub trzech sesji pielęgnacyjnych w tygodniu, aby usunąć luźną sierść. I przez większość dni w okresie zrzucania. Jeśli zdecyduje się na krótki płaszcz, będzie potrzebował pielęgnacji raz lub dwa razy w dogów jest znacznie mniej intensywna. Jego sierść jest krótka i gładka i będzie wymagała szczotkowania tylko raz w tygodniu, aby wyglądał zdrowo i lśniąc. Oboje rzucą, ale bernardyn rzuci więcej i będzie to też bardziej zauważalne. Oznacza to, że będą bardziej wymagający jeśli chodzi o £Spodziewaj się zapłacić około 1500 $ i więcej za rasowego cena szczeniaka Bernardyna i Doga Niemieckiego od renomowanego hodowcy jest mniej więcej taka sama. Na 1500 $ za dobrze wychowane szczenię , to świetna cena za zdrowego i szczęśliwego szczeniaka. Jeśli szukasz szczeniaka zamiast ratunku, koniecznie przeczytaj dalej hodowcy zaułków i młyny szczeniąt .Końcowe przemyśleniaWięc masz to. Dwie większe niż życie, gigantyczne rasy przygotowane do rozważenia. Oboje tworzą fantastyczne rodzinne zwierzaki, ale ich różnice i dziwactwa osobowości odróżniają ich od siebie. To właśnie pomaga rodzinom decydować między szukasz niezdarnego psiego klauna pełnego fasoli, dog niemiecki jest dla Ciebie. Ale musisz być w stanie zaoferować mu ćwiczenia i uwagę, których potrzebuje. W przeciwnym razie może stać się problematyczny. Jeśli szukasz bardziej wyluzowanego psa, który dołączy do ciebie na swobodnych spacerach i mnóstwie przytulania się na sofie, Bernardyn może być lepszą opcją. Kogokolwiek wybierzesz, czeka Cię mnóstwo miłości, przytulania, uwielbienia i zabawy! Bernardyny to rasa powszechnienie znana i lubiana. Tym bardziej, że kojarzona jest z nieodłączną baryłką rumu u szyi dla spragnionych. Cieszą się dużym szacunkiem, gdyż w przeszłości codziennie ryzykowały życie, spiesząc z pomocą niefortunnym turystom. Czy bernardyn to odpowiedni pies do Twojego ogrodu? Bernardyn kojarzy się z opowieściami o bohaterskich psach gotowych do poszukiwań i ratowania ludzi z opresji. Legenda wśród bernardynów – Barry I, uratował życie około 40 osób! Niestety, to już tylko wspomnienia ich dalekiej, chwalebnej przeszłości. Wielbiciele tej rasy psów mogą poczuć oburzenie, że tym jednym zdaniem próbuję przekreślić bohaterskie wyczyny tej rasy psów. Nie próbuję, bo to nie legendy! Psy mieszkające w klasztorze na trudnym szlaku górskim, wielokrotnie ratowały ludzkie życie. I choć kultową baryłkę należy włożyć (a szkoda) między alpejskie legendy, to liczba zamarzniętych podróżnych zmalała po wprowadzeniu tych psów na szlak. Współczesny bernardyn nijak się jednak ma do swojego pierwowzoru, zarówno wyglądem jak i pracowitością. Teraz kochamy te psy za ich wielkość, masywne cielsko, potężną głowę i charakterystyczne, maślane oczy. Od samego początku planowa hodowla szła w kierunku "powiększania bernardyna", ale cięższe psy stawały się coraz mniej sprawne i coraz mniej energiczne. W ostatecznym efekcie współczesny bernardyn to mało ruchliwa "wycieraczka". Nie ma co liczyć na sukcesy w agility czy towarzystwo podczas rowerowych wycieczek. Jego trzeba wręcz motywować do zwykłych spacerów. Kochamy te psy za ich masywne cielsko, potężną głowę i… maślane oczy. Bernardyn, a ogród Ale absolutnie nie jest to pies bezużyteczny! Wbrew łagodnemu wyrazowi pyska jest obdarzony silnym instynktem obronnym. Doskonale czuje się na otwartej przestrzeni ogrodu, zwłaszcza że jest odporny na mróz, śnieg i deszcz. Będzie zachwycony, jeżeli zbudujemy mu dużą, zaciszną budę i posadzimy krzewy, w których cieniu będzie spędzał słoneczne dni. Ten pies w ogrodzie nie robi szkód. Ze względu na małą ruchliwość, nie niszczy nasadzeń: szaleńcze biegi po grządkach są poniżej jego godności. Jeżeli posadzimy drzewa lub krzewy tak, aby pozostawić mu ocienioną ścieżkę wzdłuż płotu, spędzi tam większość czasu, obserwując okolicę. Pojawienie się intruza zaanonsuje głośnym, wzbudzającym szacunek, szczekaniem. A jeżeli nieproszony gość zachowa się nieprzyjaźnie, bernardyn bez wahania stanie w obronie. Wtedy dopiero okaże się, że nie są to słodkie misiaczki miłujące cały świat, ale zdecydowane, samodzielne psy o silnym charakterze. Pod taką opieką dom będzie z pewnością bezpieczny. Bernardyny miewają czasami tendencję do agresji, więc aby nie narobić sobie kłopotów trzeba go od młodego wieku wychowywać zdecydowanie i konsekwentnie. Jeżeli bernardyn, jako szczeniak ma kontakt z dziećmi, stanie się dla nich wspaniałym przyjacielem, serdecznym, łagodnym i cierpliwym. Będzie ich strzegł podczas zabawy w piasku albo powoli dreptał z maluchem. Natomiast nie próbujmy rzucać mu patyka. Jego reakcja jest zawsze taka sama – spojrzy pytająco swoim maślanym wzrokiem mówiącym: "Ale o co chodzi? Skoro wyrzuciłeś, to widocznie był ci niepotrzebny." Jeżeli bernardyn ma w szczenięctwie kontakt z dziećmi, stanie się dla nich wspaniałym przyjacielem –serdecznym, łagodnym i cierpliwym. Pisząc o bernardynach, należy poświęcić parę słów ich zdrowiu. Ze względu na masę ciała, często mają kłopoty ze stawami. Można temu w pewnym stopniu zapobiec właściwym karmieniem i ruchem. Nakłonienie psa do codziennego spaceru to podstawowy obowiązek właściciela. Restrykcyjnie trzeba przestrzegać diety, bo otyły bernardyn to schorowany bernardyn. Codziennie trzeba sprawdzać i ewentualnie przemyć oczy. Długa szata wymaga wyczesywania. Bernardyn nie jest już dawnym, bohaterskim ratownikiem. Jest jednak dobrym psem stróżującym, odpornym, odważnym i czujnym. W życiu codziennym mało kłopotliwy, nie ma tendencji niszczycielskich, nie wymaga ciągłego niańczenia. Najbardziej sobie ceni możliwość spokojnego wylegiwania się w ogródku. Świetny pies dla domatorów lubiących poczucie bezpieczeństwa, jakie daje dyskretna obecność zaufanego stróża. Czy bernardyn to odpowiedni pies do Twojego ogrodu? Tekst: Kamila Prągowska-Sudoł i Wojciech Kornak, zdjęcia tytułowe i w tekście: Bernardyny krótkowłose i długowłose Bernardyny krótkowłose to rasa pochodząca prawdopodobnie od Mastifów. Początkowo ludzie hodowali je do pracy w trudnych, górskich terenach. Dzięki wrodzonej odporności na niskie temperatury bernardyny krótkowłose doskonale sprawdzały się w tych warunkach. Charakteryzują się gęstym włosem okrywowym, który gładko przylega do ciała. Pies ma obfity podszerstek i ogon pokryty gęstym włosem. Bernardyn długowłosy to młodszy krewny krótkowłosej odmiany. Rasa została wyhodowana na skutek skrzyżowania bernardyna krótkowłosego z Nowofundlandem i obecnie jest bardziej popularna. Odmiana długowłosa wyróżnia się półdługim, prostym lub lekkofalowanym włosem okrywowym. Na przednich kończynach długi włos tworzy pióra. Hodowla Bernardyna Początkowo bernardyny były hodowane jedynie przez mnichów. Ich psi przyjaciele doskonale sprawdzali się w górach, ratując ludzi i towarzysząc w długich wędrówkach. Obecnie decydując się na kupno bernardyna najlepiej skierować się do profesjonalnej placówki. Kupując bernardyna z hodowli właściciel może mieć pewność, że szczeniak wyrośnie na psa o pożądanych cechach charakteru i wyglądzie. Rodowód jest również gwarancją braku pokrewieństwa między rodzicami, a co za tym idzie, mniejszym prawdopodobieństwem wystąpienia wad genetycznych. Jeśli właściciele pragną prezentować swojego pupila na wystawach, dokument ten jest koniecznością. W przypadku niezarejestrowanych hodowli bernardyna istnieje niewielkie ryzyko, że pies okaże się mieszańcem, ponieważ wielkość tych psów utrudnia łączenie ich z innymi rasami. Zaletą takiego zakupu jest niższa cena, jednak należy pamiętać, że szczenię może być bardziej obciążone chorobami genetycznymi wynikającymi z niewłaściwego doboru rodziców. Przy zakupie pupila należy pamiętać o odebraniu od hodowcy książeczki zdrowia, w której powinny być wypisane ewentualne choroby, które przeszedł oraz zabiegi wraz z danymi weterynarza, który je przeprowadził. Warto również zapytać o karmę, jaką karmiono czworonoga i o ewentualne uczulenia, które zdążyły wystąpić. Cena Cena bernardyna waha się między 2500 zł a 4500 zł. Profesjonalne hodowle często wymagają wcześniejszego zamówienia psa, zanim szczenięta się urodzą. Spokojny i zrównoważony charakter to cechy, które zdecydowanie wyróżniają tę rasę. Bernardyn będzie łagodnym i oddanym właścicielowi przyjacielem, doskonale sprawdzając się jako pies rodzinny. Czworonóg potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi i sporej ilości uwagi, dlatego odradza się kupno bernardyna ludziom, którzy dużo podróżują i mają napięty grafik. Jego ogromną zaletą jest fakt, że przywiązuje się do wszystkich domowników, nie wyróżniając żadnego z nich. Charakter bernardyna pozwala na dopuszczanie go do dzieci, wobec których jest łagodny i wyjątkowo delikatny. Należy jednak pamiętać, aby nie zostawiać go samego z najmłodszymi członkami rodziny, ponieważ ze względu na swój rozmiar może on niechcący wyrządzić krzywdę. Bernardyny akceptują również innych czworonożnych członków rodziny, podobnie jak psy spotkane na ulicy. Zaczepione, najprawdopodobniej będą ignorować awanturników, a dopiero gdy to nie pomoże, zaczną się bronić. Pies dobrze sprawdzi się również w roli stróża. Jego masywny wygląd budzi respekt w obcych osobach. Bernardyny dobrze wyczuwają wrogie nastawienie ludzi i rzadko wykazują się nieuzasadnioną agresją. Doskonały węch i zmysł obserwacji pozwalają mu czujnie pilnować całej posesji. Pomimo spokojnego charakteru bernardynów, ich ogromna postura sprawia, że potrzebują dużej przestrzeni. Pies najlepiej czuje się w domach z dużym ogrodem. Może mieszkać w kojcu, jednak właściciele muszą pamiętać o zapewnieniu mu dużej ilości kontaktów z człowiekiem. Wbrew pozorom bernardyny to psy charakteryzujące się wigorem i dużą chęcią do różnego rodzaju zabaw. Najlepiej jest jednak pozwalać psu dawkować ruch samodzielnie, tak by nie nadwyrężał swoich stawów – jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniąt i młodych bernardynów. Używanie różnego rodzaju akcesoriów do zabawy, takich jak liny do ciągnięcia i piłki, zdecydowanie zbliży do siebie psa i właścicieli. Przy zakupie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na materiał, z jakiego wykonano przedmiot i wybrać ten najtrwalszy. Dając gumowe piłeczki szczeniakom dobrze jest co jakiś czas skontrolować stan zabawki i upewnić się, że pupil nie połknął fragmentu. Opis rasy Bernardyny mają zwykle od 70 do 90 cm w kłębie w przypadku samców, a 65-80 cm w przypadku suk. Dojrzałość płciową osiągają kończąc 3 lata. Zwykle dożywają 8-10 roku życia. Maść, w jakiej występuje bernardyn, to tricolor, który wyróżnia się przewagą brązu, bieli i mahoniu. Klatka piersiowa jest biała, podobnie jak szyja, elementy kufy, kończyn i końcówka ogona. Dodatkowo uszy charakteryzują się czarnym odcieniem, a wokół oczu znajdują się ciemne obwódki. Psy rasy bernardyn nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Psa nie powinno się strzyc ani fryzować. Czesanie kilka razy dziennie i częste kąpiele mogą zaszkodzić jego delikatnej skórze. Najlepiej wyczesywać sierść pupila raz w tygodniu, używając do tego grzebienia z długimi zębami lub szczotki z kolcami zakończonymi gumowymi kuleczkami, aby zabieg nie sprawiał psu bólu. Bernardyny często borykają się z problemem kołtunów za uszami, które powstają na skutek drapania. Zaleca się jak najszybsze ich usuwanie, żeby nie przeszkadzały psu i nie prowokowały do częstszego drapania, które może doprowadzić do ran i stanów zapalnych skóry. Bernardyny – waga Waga bernardyna sięga nawet do 100 kg i jest uzależniona od płci oraz ogólnych wymiarów ciała. Szczeniaki Przed zakupem szczeniaka rasy bernardyn warto podpytać hodowcę o jego cechy charakteru. Taka wiedza pozwoli się przygotować na odpowiednie wychowanie zwierzęcia od najmłodszych lat. Szkolenie bernardyna najlepiej rozpocząć już z 3 miesięcznym szczeniakiem. Nauka powinna obejmować podstawowe komendy, takie jak siadanie i chodzenie na luźnej smyczy. W trakcie tresury między psem a właścicielem wytwarza się więź, a szczeniak bernardyna zaczyna dobrze kojarzyć obecność właściciela. Szczenięta warto również przyzwyczajać do zabiegów higienicznych. Zaleca się nagradzanie psa parę razy w tygodniu za obejrzenie ucha czy łapy. Kiedy czworonóg skojarzy zachowania właściciela z jedzeniem, nie będzie się buntował podczas ewentualnego leczenia. Takie zabiegi będą procentować w przyszłości, kiedy bernardyn osiągnie swoje dojrzałe rozmiary i rozpoczęcie szkolenia w tym zakresie może sprawić właścicielowi trudność. Bardzo ważnym momentem w trakcie tresury szczenięta bernardyna jest przyzwyczajanie do kagańca. Właściciel powinien przygotować się na to, że oswajanie zwierzęcia z tym urządzeniem może potrwać sporo czasu, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość i łagodnie traktować swojego psiego przyjaciela. Najlepiej użyć do tego smakołyków i za każde wsadzenie pyska do kagańca nagradzać pupila. Młode bernardyny szybko rosną i przybierają na wadze, dlatego bardzo ważne jest nauczenie pupila już we wczesnym wieku, że gryzienie zabawek a niszczenie innych przedmiotów czy łapanie rąk właściciela to dwie różne rzeczy. Tutaj przydatna okaże się komenda “nie ruszaj”. Ogromną zaletą rozpoczęcia szkolenia w młodym wieku jest nie tylko niewielka waga psa, ale również jego ogromna chęć do nauki i zabawy. Warto wykorzystać energię bernardyna i sprawić, by posłuszeństwo kojarzyło mu się z pozytywnymi doznaniami. Bernardyn – umiejętności Niezwykła wytrzymałość i spokojne usposobienie początkowo były wykorzystywane przez mnichów. Z czasem zauważono również ich niezwykłą umiejętność wyczuwania zbliżających się lawin i zmysł orientacji w terenie. Obecnie psy te nie są już wykorzystywane w ratownictwie, zastąpiły je lżejsze owczarki. Ich ogromną zaletą jest inteligencja i zrównoważony sposób bycia. Dziś umiejętności bernardyna są przede wszystkim cenione przez rodziny, których jest członkiem. Zdrowie bernardynów Choroby spotykane u bernardynów najczęściej związane są z ich budową i ciężarem ciała. Do częstych problemów zalicza się także: dysplazję stawów biodrowych, osteochondrozę stawu ramiennego oraz rozszerzenia i skręty żołądka. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia skrętu żołądka, należy pamiętać o zachowaniu dłuższych przerw między posiłkiem a spacerem. Psom zdarzają się również wady powiek, takie jak stany zapalne trzeciej powieki. Zagrożeniem zdrowia bernardyna może być również obniżona odporność, która uwidacznia się wadami struktury immunologicznej i łatwiejszym zapadaniem na choroby. Bardzo szybkie tempo wzrostu w młodym wieku może doprowadzić do problemów z kośćcem, dlatego niezwykle ważne jest zapewnienie psu właściwego pożywienia i odpowiedniej ilości ruchu. Zaleca się zwracanie uwagi na częste drapanie się w uszy, ponieważ może to być oznaką stanów zapalnych. Jeśli pies często sięga łapą do ucha, należy sprawdzić, czy nie ma w nim jakiegoś ciała obcego lub wydzieliny, która może świadczyć o złym stanie zdrowia bernardyna. Ciekawostki Jako ciekawostkę o bernardynach warto wspomnieć jednego z najpopularniejszych przedstawicieli tej rasy, jakim był Barry. Czworonóg ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda, a niektóre źródła podają, iż udało mu się ocalić nawet 100 osób. Dziś możemy składać hołd dzielnemu ratownikowi przy jego pomniku postawionym w Cimetière des Chiens. W kreskówkach i tradycyjnych filmach animowanych bernardyny przedstawiano z wiszącą u szyi beczułką z brandy. Alkohol miał pomagać ofiarom lawin, które piły go, by utrzymać właściwą temperaturę ciała, zanim dotarli do nich ratownicy. Prawdopodobnie wizerunek ten jest tylko legendą, ponieważ nie znaleziono żadnych zapisków sugerujących, że bernardyny rzeczywiście były wyposażone w małe pojemniki z alkoholem. Stworzenie tego stereotypu przypisuje się malarzowi Edwinowi Landseerowi, który umieścił bernardyny na jednym ze swoich obrazów. Bernardyn cieszy się ogromną sympatią na całym świecie. Od 1887 roku bernardyn jest symbolem narodowym Szwajcarii, a we włoskiej miejscowości Etroubles odbywa się wystawa tej rasy, która przyciąga wielu miłośników tych zwierząt. Karmy dla psów rasy Bernardyn

pies podobny do bernardyna